Gryfoni

Katie Bell

Katie Bell (ur. w 1979 r.) – uczennica Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Została przydzielona do Gryffindoru. Była ścigającą w domowej drużynie quidditcha. Bardzo lubiła spędzać czas z Alicją Spinnet. Uczestniczyła w spotkaniach Gwardii Dumbledore’a. Ukończyła Hogwart w 1997 r.

Podczas jednego z treningów w V tomie Ron Weasley podał jej kafla tak mocno, że nie zdołała go złapać i uderzył ją w nos, co wywołało krwawienie. Fred i George Weasleyowie podali jej wtedy bąblówkę krwawą, które chcieli przetestować, ale wywołało to jeszcze większe krwawienie.

W VI tomie przygód Harry’ego Pottera rzucono na nią klątwę Imperius. Wtedy dostała naszyjnik od madame Rosmerty, który Draco Malfoy zakupił w sklepie „U Borgina i Burkesa”. Nakazano jej pójść i zanieść zaklęty naszyjnik Albusowi Dumbledore'owi. Została porażona naszyjnikiem, kiedy pokłóciła się o niego ze swoją przyjaciółką Leanne i spędziła długi czas w Klinice Magicznych Chorób i Urazów Świętego Munga.

W VII tomie Katie uczestniczyła w bitwie o Hogwart.

Lavender Brown

Lavender Brown (ur. 1980 r., zm. 2 maja 1998 r) – uczennica Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Została przydzielona do Gryffindoru. Była najlepszą przyjaciółką Parvati Patil. Łączyło je zainteresowanie sztuką wróżbiarstwa. Obie wierzyły głęboko w sens wszelkich przepowiedni i chętnie zgłębiały wiedzę na ten temat. Lavender uczestniczyła w spotkaniach Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczała do Hogwartu w latach 1991-98.

W 2001 r. w trakcie wywiadu dla stacji BBC autorka serii książek przedstawiła listę czarodziejów czystej krwi, którzy trafili do Gryffindoru. Lavender Brown figurowała na tej liście.

Lavender przez większą część sagi jest postacią epizodyczną. W czwartej części została zaproszona przez Seamusa Finnigana na bal bożonarodzeniowy. Także wtedy obecny nauczyciel obrony przed czarną magią, Barty Crouch Jr., będący przy pomocy Eliksiru Wielosokowego pod postacią Alastora Moody'ego, upomniał ją za to, że pokazywała swojej przyjaciółce swój kompletny horoskop. W V tomie nie wierzyła Harry’emu w powrót Voldemorta. Wtedy Hermiona Granger stanęła w jego obronie każąc jej „nie wycierać sobie Harrym swojej tłustej gęby"(cytat z 5 tomu Harry’ego Pottera). Kiedy zrozumiała, iż chłopak mówi prawdę została członkiem Gwardii Dumbledore’a.

W szóstej części Lavender nabrała większego znaczenia. Harry zauważył, że zaczęła ona zwracać uwagę na Rona. W momencie, kiedy mijała go na korytarzach, uśmiechała się i szturchała koleżankę. Kibicowała mu również podczas eliminacji do tegorocznego składu drużyny Quidditcha. Natomiast po zwycięsko rozegranym meczu oboje całowali się na oczach całego domu, w wyniku czego Hermiona Granger wybiegła z pokoju wspólnego z płaczem. Związek Rona i Lavender okazał się nieudany. Weasley przyznał się przed Harrym, że prawie w ogóle ze sobą nie rozmawiali, a jedynie się całowali. Był też niezbyt zadowolony z faktu, że jego dziewczyna nazywała go „Mon Ron”, a na gwiazdkę przysłała mu złoty łańcuch, na którym było napisane „Mój ukochany”, a którego sam Ron w życiu by nie włożył. Lavender czuła się odtrącona przez chłopaka, ale gdy starała się to jakoś wyjaśnić, ten jej unikał. Zaczęła też zauważać, że podejrzanie zbyt wiele czasu spędza on z Hermioną. W końcu, w wyniku sprzeczki, której powodem była właśnie Hermiona, zerwali ze sobą. Do końca szóstej części była nieszczęśliwa.

W ostatnim tomie wzięła udział w bitwie o Hogwart. Przeżyła bitwę, ale zmarła następnego dnia na skutek ran.

Colin Creevey

Colin Creevey (ur. 20 stycznia 1981, zm. 2 maja 1998) – uczeń Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Został przydzielony do Gryffindoru. Był dzieckiem mugoli. Miał młodszego o 2 lata brata, Dennisa Creeveya. Często nosił przy sobie aparat fotograficzny i fotografował nim ciekawe zdarzenia. Wysyłał zdjęcia do swego ojca, by pokazać mu świat czarodziejów. Uczestniczył w spotkaniach Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczał do Hogwartu w latach 1992-98.

Na pierwszym roku chłopiec był bardzo podekscytowany możliwością poznania Harry’ego i robił mu wiele zdjęć. Poprosił swego idola o autograf, ale Harry odmówił. Często chodził za Potterem, a spotykając go za każdym razem pytał: W porządku Harry? W listopadzie Colin został spetryfikowany przez bazyliszka – potwora zamieszkałego w Komnacie Tajemnic. Pielęgniarka, pani Pomfrey podała mu sok z mandragory i w maju wrócił do zdrowia.

W IV tomie bracia próbowali zmodyfikować plakietki z napisami Potter cuchnie na Wspieraj Harry’ego Pottera. Zamiast tego uzyskali napis Potter naprawdę cuchnie.

Gdy w VII tomie doszło do bitwy o Hogwart Colin chciał zostać i pomóc, mimo, iż był niepełnoletni. Profesor Minerwa McGonagall kazała mu opuścić zamek. On jednak zakradł się i dołączył do walczących. Zginął na placu przed zamkiem, jednak nie wiadomo, kto go zabił. Oliver Wood i Neville Longbottom transportowali jego martwe ciało. Harry widział to zdarzenie spod peleryny niewidki.

Dennis Creevey

Dennis Creevey (ur. 1983) – uczeń Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Został przydzielony do Gryffindoru. Był dzieckiem mugoli. Miał starszego o 2 lata brata, Colina Creeveya. Był najniższym chłopcem na swoim roku. Podobnie jak jego brat, był zafascynowany Harrym Potterem. Uczestniczył w spotkaniach Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczał do Hogwartu w latach 1994-2001.

W IV tomie chłopak w momencie przeprawy łódkami z peronu do szkoły wpadł podczas burzy do jeziora. Uratowała go kałamarnica i wypchnęła na powierzchnię. Bracia próbowali zmodyfikować plakietki z napisami Potter cuchnie na Wspieraj Harry’ego Pottera. Zamiast tego uzyskali napis Potter naprawdę cuchnie.

Seamus Finnigan

Seamus Finnigan (ur. 1980) – uczeń Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Został przydzielony do Gryffindoru. Był Irlandczykiem. Jego matka była czarownicą, o czym jego ojciec, mugol, dowiedział się dopiero po ślubie. Dzielił dormitorium wraz z Harrym Potterem, Ronem Weasleyem, Neville’em Longbottomem i swoim najlepszym przyjacielem, Deanem Thomasem. Był wielkim fanem quidditcha. Uczęszczał do Hogwartu w latach 1991-98.

Tiara przydziału przez minutę zastanawiała się zanim przydzieliła go do Gryffindoru. W IV tomie na mistrzostwach quidditcha kibicował reprezentacji Irlandii, grającej przeciwko Bułgarom. Na bal bożonarodzeniowy, Seamus poszedł wraz z Lavender Brown.

Seamus w V tomie przez wpływ rodziców i gazety Prorok Codzienny, z początku nie wierzył Harry’emu, iż powrócił Lord Voldemort. Zmienił zdanie, gdy w Żonglerze – innej, magicznej gazecie, przeczytał artykuł przedstawiający prawdziwy przebieg zdarzeń i wysłał artykuł swojej matce. Postanowił przyłączyć się do Gwardii Dumbledore’a. Pod koniec piątego roku sprzeciwił się matce, która chciała go wypisać ze szkoły.

W VII tomie uczestniczył w Bitwie o Hogwart, gdzie uratował Harry’ego przed dementorami.

Hermiona Granger

Hermiona Jean Granger-Weasley (ang. Hermione Jean Granger, ur. 19 września 1979) – fikcyjna postać z cyklu książek o Harrym Potterze autorstwa J.K. Rowling. Jest uczennicą Hogwartu, gdzie – obok Rona Weasleya – jest jednym z najlepszych przyjaciół Harry’ego Pottera. Jej ulubionym przedmiotem są zaklęcia. Jej rodzice są mugolami, z zawodu dentystami. Dzieli dormitorium z Parvati Patil i Lavender Brown. Hermiona ma długie, gęste, brązowe i dość potargane włosy, oczy o tej samej barwie i lekko wystające górne zęby. Jest jedną z najbardziej nietuzinkowych i najważniejszych postaci w całej serii książek o Harrym Potterze. Niejednokrotnie wybija się ponad inne postacie wiedzą i umiejętnościami.

Jej imię zaczerpnięte zostało z Zimowej opowieści Williama Szekspira. Autorka wzorowała postać Hermiony na sobie, przedstawiając ją jako karykaturę samej siebie z czasów, gdy była nastolatką. Rowling przyznała, że w młodości na pierwszym miejscu stawiała naukę.

Różdżka: Winorośl i włókno ze smoczego serca. Dziesięć i trzy czwarte cala. Wyprodukowana przez Ollivandera.

Harry Potter i Kamień Filozoficzny

Gdy poznajemy Hermionę w pierwszym tomie, Harry i Ron początkowo jej nie polubili – poznali się w ekspresie do Hogwartu, gdzie pokazała im swój charakter, który nie spodobał się Harry’emu i Ronowi. Wydała im się zbyt przemądrzała. Ron miał nawet nadzieję, że nie trafi do tego samego domu, co Hermiona. Po tym jak Harry i Ron uratowali ją od niechybnej śmierci z rąk górskiego trolla w łazience, Hermiona odwdzięczyła im się, kłamiąc profesor McGonagall, że poszła szukać trolla, bo myślała, że da radę go pokonać, kiedy tak naprawdę płakała w łazience po tym jak Ron ją obraził. Od tamtego czasu cała trójka została przyjaciółmi.

Hermiona i Ron są postaciami ewidentnie różniącymi się od siebie, często kłócą się o byle drobiazg i dokuczają sobie (Ron wyszydza przede wszystkim nadmierny zapał Hermiony do nauki, nazywa ją też królową mędrków).

Pomogła Harry’emu wydostać się z diabelskich sideł i rozwiązać zagadkę z eliksirami, aby odnaleźć i powstrzymać złodzieja Kamienia Filozoficznego.

Harry Potter i Komnata Tajemnic

W drugim tomie z powodu swojego mugolskiego pochodzenia nazwana została przez Dracona Malfoya szlamą, a w jej obronie stanął Ron. Sporządziła Eliksir Wielosokowy, dzięki któremu Harry i Ron zmienili się w Crabbe’a i Goyle’a. Sama do eliksiru pomyłkowo użyła włosa kota jednej ze Ślizgonek, przez co wyrosło jej czarne futro i ogon. Musiała skorzystać z pomocy pani Pomfrey, by odzyskać normalny wygląd. Została spetryfikowana przez bazyliszka, niedługo po tym, jak odkryła, że to właśnie bazyliszek atakuje mieszkańców Hogwartu. Wyszukane przez nią informacje pomogły w późniejszym czasie uratować życie Ginny Weasley, siostry Rona.

Harry Potter i więzień Azkabanu

W następnym tomie Hermiona ponownie zraziła do siebie Harry’ego i Rona, najpierw tym, że doniosła profesor McGonagall, że Harry anonimowo dostał w prezencie Błyskawicę (Hermiona bała się, że została ona zaczarowana przez Syriusza Blacka), w wyniku czego miotłę Harry’emu skonfiskowano, a następnie tym, że jej kot – Krzywołap – zabił szczura Rona, Parszywka (co okazało się nieprawdą). W czasie, gdy skłócona była z Harrym i Ronem, pomagała Hagridowi w sprawach sądowych związanych z hipogryfem Hardodziobem, który podczas lekcji – sprowokowany – zaatakował Dracona Malfoya. Apelacje sądowe nie przyniosły sukcesu, jednak w późniejszym czasie Hermiona i Harry pomogli hipogryfowi uciec.

Hermiona postanowiła uczyć się wszystkich możliwych przedmiotów, nawet tych zupełnie jej niepotrzebnych, przez co większą część roku chodziła zmęczona i rozdrażniona. Już na pierwszych zajęciach wróżbiarstwa ścięła się z nauczycielką owego przedmiotu, Sybillą Trelawney, a koło Wielkanocy zrezygnowała z tego przedmiotu, zarzucając profesorce kłamstwo i nierzetelność w obecności całej klasy, i stwierdzając, że woli numerologię.

Aby móc zaliczyć wszystkie przedmioty, używała zmieniacza czasu, dzięki któremu mogła cofać się w czasie, aby być na wszystkich zajęciach. Zmieniacz czasu pomógł w uratowaniu Hardodzioba i Syriusza Blacka.

Harry Potter i Czara Ognia

Na czwartym roku zainteresowała się losem skrzatów domowych, według niej niedocenianych i poniżanych przez czarodziejów. Podjęła decyzję o założeniu stowarzyszenia Walki o Emancypację Skrzatów Zniewolonych (W.E.S.Z.), do której starała się zwerbować jak najwięcej członków. Hermiona sama pomagała Harry’emu w przygotowaniu do pierwszego zadania Turnieju Trójmagicznego, gdyż Ron był na niego obrażony. Rzucone przez Dracona Malfoya zaklęcie Densaugeo spowodowało gigantyczny wzrost jej przednich zębów. Skutki jego zostały usunięte przez panią Pomfrey. W czasie zabiegu Hermiona „zapomniała”, jak daleko jej zęby sięgały, co przyczyniło się do jej wyładnienia.

Na balu bożonarodzeniowym pojawiła się z Wiktorem Krumem, reprezentantem Durmstrangu w turnieju, co bardzo nie spodobało się Ronowi (zarzucał jej bratanie się z wrogiem, mimo tego, że wcześniej był fanem Kruma). Odkryła tajemnicę Rity Skeeter, która pisała wyssane z palca artykuły o życiu prywatnym jej i Harry’ego. Była w nich przedstawiana jako uwodzicielka i osoba krzywdząca Harry’ego, przez co spotkała się z krytyką wielu jego fanek, a nawet jedna z nich sprawiła, że na jej rękach pojawiły się bolesne pęcherze kiedy otworzyła od niej list. Postawiła Ricie ultimatum – albo Rita przestanie wypisywać o Harrym kłamstwa, albo Hermiona ujawni, że Rita jest nielegalnym animagiem (potrafi przemieniać się w żuka).

Harry Potter i Zakon Feniksa

Hermiona podtrzymywała ideę stowarzyszenia WESZ także na piątym roku, szyjąc czapki i szaliki dla domowych skrzatów i zostawiając je w wieży Gryffindoru, z nadzieją, że uda jej się uwolnić jak najwięcej skrzatów (domowy skrzat może zostać oswobodzony jedynie wtedy, gdy dostanie od swojego pana jakąś część ubrania – Hermiona podstępem chciała uwolnić hogwarckie skrzaty). Jej poświęcenie okazało się nieużyteczne, ponieważ wszystkie ubrania zbierał Zgredek, gdyż inne skrzaty nie chciały sprzątać wieży Gryffindoru, czując się obrażone zostawianiem im ubrań.

Zmusiła Ritę Skeeter, aby napisała artykuł mówiący o powrocie Lorda Voldemorta – w tym okresie nikt nie chciał uwierzyć w to, że udało mu się powrócić. Była pomysłodawczynią Gwardii Dumbledore’a – stowarzyszenia uczniów działającego poza wiedzą Ministerstwa Magii (inwigilującego wówczas Hogwart).

Została potraktowana czarnoksięskim zaklęciem, którego formuły nie było w książce, podczas walki ze śmierciożercami w Departamencie Tajemnic.

W piątym tomie Hermiona po raz pierwszy wypowiedziała nazwisko Voldemorta.

Hermiona bardzo dużo uczyła się podczas piątego roku, aby jak najlepiej wypaść podczas sumów (standardowe umiejętności magiczne – sprawdzian praktycznych i teoretycznych wiadomości uzyskanych podczas pięcioletniej nauki w Hogwarcie). Nakłaniała też do nauki Harry’ego i Rona.

Harry Potter i Książę Półkrwi

Na początku tej części książki otrzymuje informacje o wynikach SUM-ów. Ze wszystkich przedmiotów oprócz obrony przed czarna magią („powyżej oczekiwań” – ocena słabsza tylko od „wybitnego”) otrzymuje najwyższe stopnie („wybitny”). W szóstej klasie – a nawet wcześniej, bo już w klasie trzeciej, zaczął jej się podobać Ron, zresztą z wzajemnością. Była zazdrosna, kiedy zaczął się spotykać z Lavender Brown. Odkryła, że matką Severusa Snape’a była Eileen Prince. W ostatniej części razem z Ronem i Harrym, decyduje się wyruszyć na poszukiwania horukruksów, po ślubie Billa i Fleur.

Harry Potter i Insygnia Śmierci

W ostatniej części cyklu o Harrym Potterze, wyruszyła razem z Harrym i Ronem na poszukiwanie horkruksów. Zmodyfikowała swoim rodzicom pamięć (po to by ich chronić i aby nie mogli wyjawić śmierciożercom żadnych informacji o Harrym Potterze), żeby myśleli, iż nazywają się Wendell i Monika Willkins, których życiową ambicją jest przeprowadzka do Australii. Nie martwią się o Hermionę (myślą że nie mają córki). Dostała w spadku od Albusa Dumbledore’a książkę Baśnie barda Beedle’a. Przez kilka miesięcy mieszkała z Harrym i Ronem w namiocie, przeprowadzając się co jakiś czas. W Boże Narodzenie poszła z Harrym do Doliny Godryka. Uratowała Harry’emu życie, gdy ten o mało co nie został złapany przez węża Voldemorta, gdy znajdowali się u Bathlidy Bagshot. Wraz z Harrym i Ronem została złapana przez szmalcowników, gdy Harry wypowiadał imię Voldemorta. Później trafiła do domu Malfoyów, gdzie była torturowana przez Bellatrix, w celu wyjawienia cennych informacji, lecz się nie dała się i wymyśliła wiarygodną historyjkę. Po ucieczce z domu Malfoyów, mieszkała przez jakiś czas w domu Billa i Fleur wraz z Harrym, Ronem, Deanem, Luną, panem Ollivanderem i Gryfkiem. Udając Bellatrix, wkradła się z Harrym, Ronem i Gryfkiem do banku Gringotta, by ukraść ze skrytki Lestrange’ów kielich Helgi Hufflepuff. Podczas bitwy o Hogwart zniszczyła horkruks Voldemorta (kielich Helgi Hufflepuff) jadem z kła bazyliszka. Chwilę później pocałowała Rona.

Angelina Johnson

Angelina Johnson (ur. październiku 1978) – uczennica Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Została przydzielona do Gryffindoru. Była ścigającą, w 1995 r. także kapitanem w domowej drużynie quidditcha. Uczestniczyła w spotkaniach Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczała do Hogwartu w latach 1989-96.

W IV tomie chciała wystąpić jako reprezentant szkoły w Turnieju Trójmagicznym. Okazało się, że nie była wystarczająco dobra, ponieważ jej do niego nie dopuszczono. Dziewczyna nie była zbytnio smutna, ponieważ Harry, będący w Gryffindorze, jak ona, został drugim reprezentantem, a jej zależało tylko na tym, by ktoś z jej domu wziął udział w turnieju.

W V tomie nie mogła zapanować nad swoim temperamentem, ponieważ Harry sam nie zapanował nad swoim w obecności profesor Dolores Umbridge, czego wynikiem były tygodniowe szlabany i Angelina nie mogła znieść notorycznego opuszczania treningów quidditcha.

Rowling w swoich wywiadach ujawniła, że Angelina została żoną George’a Weasleya i miała z nim dwójkę dzieci: syna Freda i córkę Roxanne.

Lee Jordan

Lee Jordan (ur. w 1978 r.) – uczeń Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Został przydzielony do Gryffindoru. Był czarnoskórym, pogodnym chłopcem o charakterystycznych dredach. Przyjaźnił się z Fredem i George’em Weasleyami. Często urządzał dowcipy wraz z bliźniakami. Był komentatorem meczów quidditcha. Swój obowiązek wykonywał w bardzo charakterystyczny sposób, raz po raz rozśmieszając widownię żartami. Miał również kłopoty z zachowaniem bezstronności. Uczestniczył w spotkaniach Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczał do Hogwartu w latach 1989-1996.

W VII tomie był spikerem w radiu „Potterwarta”, powiadamiając o prawdziwych wydarzeniach, dziejących się w świecie czarodziejów, za czasów Lorda Voldemorta. Działał pod pseudonimem (Potok), jak wszyscy jego goście, którymi byli najczęściej członkowie Zakonu Feniksa. Gdy Harry przybył do Hogwartu, by odnaleźć ostatni horkruks, on również się zjawił. Walczył ze śmierciożercami w ostatniej bitwie Lorda Voldemorta.

Neville Longbottom

Neville Longbottom (ur. 30 lipca 1980) – fikcyjna postać z cyklu powieści Harry Potter autorstwa J.K. Rowling. Był rówieśnikiem Harry’ego Pottera, należał do Gryffindoru. Przez większą część cyklu jest opisany jako wyjątkowo nieporadny, niepewny siebie, zapominalski i zdominowany przez apodyktyczną babcię chłopiec.

Neville był wychowywany przez babkę, gdyż jego rodzice, Alicja i Frank Longbottomowie, doznali poważnych, nieodwracalnych urazów psychicznych na skutek torturowania przez Bellatriks Lestrange zaklęciem Cruciatus. Przebywali w Szpitalu św. Munga.

W pierwszej części cyklu Neville był właścicielem Teodory (ang. Trevor), ropuchy, dzięki zgubieniu której poznał Hermionę Granger, a następnie Rona Weasleya i Harry’ego Pottera. Teodora odnalazła się w czasie przeprawy przez jezioro do Hogwartu.

Neville Longbottom był potencjalnym adresatem przepowiedni z Departamentu Tajemnic, ostatecznie dotyczącej Harry’ego Pottera.

W V tomie wykazał się odwagą, wybierając się wraz z Harry'm i innymi członkami Gwardii Dumbledora do Ministerstwa Magii i walcząc tam z śmierciożercami. Dopiero po tym wydarzeniu jego babcia zaczęła go doceniać. W VII tomie Neville cechował się odwagą, honorem, poświęceniem i zdecydowaniem. Przewodniczył buntowi uczniów przeciwko Carrowom. Podczas bitwy o Hogwart, kiedy Lord Voldemort nałożył na jego głowę Tiarę Przydziału i podpalił ją, Longbottom zerwał Tiarę z głowy, wyciągnął z niej Miecz Gryffindora i obciął głowę Nagini, niszcząc przy tym horkruksa i przyczyniając się pośrednio do śmierci Voldemorta.

W epilogu VII części czytelnik dowiaduje się, że Neville Longbottom został nauczycielem zielarstwa w Hogwarcie (w szkole był to jego ulubiony przedmiot, jedyny, w którym był dobry). W wywiadzie J.K. Rowling powiedziała, że poślubił Hannę Abbott.

Cormac McLaggen

Cormac McLaggen (ur. 1979) – uczeń Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Został przydzielony do Gryffindoru. Uczestniczył w spotkaniach Klubu Ślimaka. Ukończył Hogwart w 1997 r.

W VI tomie, chciał reprezentować swój dom w quidditchu na pozycji obrońcy, ale nie dostał się do drużyny, ponieważ w czasie eliminacji przez Hermionę Granger, która rzuciła na niego zaklęcie Confundus, nie obronił piątego rzutu karnego. Później jednak tymczasowo grał w drużynie na miejscu Rona Weasleya, gdy ten został otruty. Zajmował się wówczas instruowaniem innych, jak mają grać. Podczas meczu uderzył Harry’ego tłuczkiem w głowę i złamał mu czaszkę. Przez jakiś czas zabiegał o względy Hermiony, co przyprawiało o wściekłość Rona.

W filmach prawdopodobnie jest on na tym samym roku co Harry. W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci, Część 1, gdy Śmierciożercy zatrzymują pociąg do Hogwartu w celu znalezienia Harry’ego i porwania go, Cormac próbuje nastraszyć ich, że jego ojciec się o wszystkim dowie, lecz zostaje przez nich całkowicie zignorowany. W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci, Część 2 dołącza on do odnowionej Gwardii Dumbledore’a i walczy w Bitwie o Hogwart, którą przeżywa.

Parvati Patil

Parvati Patil (ur. 1980) – uczennica Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Została przydzielona do Gryffindoru. Swoje długie, czarne włosy nosiła najczęściej zaplecione w warkocz. Nosiła szaty w kolorze różu ze złotymi bransoletkami. Była siostrą Padmy Patil. Przyjaźniła się z Lavender Brown. Uczestniczyła w spotkaniach Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczała do Hogwartu w latach 1991-1998.

W III tomie na zajęciach obrony przed czarną magią walczyła z boginem, który przybrał postać mumii. Zdaniem Deana Thomasa, obie bliźniaczki to najładniejsze dziewczyny na roku. Jednak mimo to w IV tomie początkowo żadna z bliźniaczek nie została zaproszona na bal bożonarodzeniowy. Ostatecznie, gdy Cho Chang odrzuciła zaproszenie Harry’ego, ten poprosił o towarzyszenie mu Parvati. Harry nie był jednak dobrym partnerem na balu, gdyż poświęcał jej niewiele uwagi. Wobec tego Parvati zaczęła bawić się z chłopcem ze szkoły Beauxbatons.

W V tomie jako członek Gwardii Dumbledore’a była obecna na pierwszym spotkaniu w „Świńskim Łbie”. Na szóstym roku Parvati i jej siostra były wśród uczniów, których rodzice martwili się o ich bezpieczeństwo w Hogwarcie. Rok później wraz z siostrą uczestniczyła w bitwie o Hogwart, gdzie walczyła z Traversem.

Imię jej (Parvati) jest również imieniem hinduskiej bogini, małżonki Shivy, natomiast nazwisko (Patil) to określenie sołtysa wsi używane w centralnych i południowych Indiach.

Harry Potter

Harry James Potter – postać fikcyjna, bohater serii książek fantastycznych Harry Potter, syn Jamesa i Lily Potterów. Jako pomysł narodził się w głowie autorki, J.K. Rowling, w pierwszej połowie lat 90. XX wieku.

Gdy Harry miał około roku, Lord Voldemort próbował go zabić, ponieważ według przepowiedni Sybilli Trelawney, chłopiec był obdarzony większą mocą od Voldemorta i był jedynym, który byłby w stanie go pokonać. Kiedy Voldemort przybył do Doliny Godryka, zabił rodziców Harry’ego, lecz jego matka oddając za niego życie, uchroniła go przed śmiercią. Mordercze zaklęcie (Avada Kedavra) odbiło się od Harry’ego, trafiając w Voldemorta, który stracił całą swoją moc i stał się słabym nieokreślonym tworem. W ten sposób Harry, wbrew woli Czarnego Pana (tak nazywali Voldemorta jego poplecznicy), został siódmym z jego horkruksów. Jedynym śladem po Morderczym Zaklęciu była blizna w kształcie błyskawicy na czole Harry’ego.

Po śmierci rodziców Harry, decyzją Albusa Dumbledore’a, umieszczony został u swoich jedynych żyjących krewnych: Petunii i Vernona Dursleyów. Spędził u nich dziesięć lat nieuzasadnionych upokorzeń (jak się później okazało za część z nich odpowiadała zazdrość), stając się celem ataków syna Dursleyów, Dudleya. W dniu swoich jedenastych urodzin Harry dowiaduje się od Hagrida, posłańca Dumbledore’a, że jest czarodziejem, a jego rodzice nie zginęli (jak wmawiano mu przez lata) w wypadku samochodowym. Harry otrzymuje zaproszenie do Hogwartu, szkoły dla czarodziejów. Po chwili wahania zgadza się wyruszyć z Hagridem do Londynu na ulicę Pokątną, by zakupić przedmioty niezbędne do czarodziejskiej edukacji.

W drodze do Hogwartu Harry poznaje swoich pierwszych w życiu przyjaciół: Rona i Hermionę. Inni czarodzieje uważają go za bohatera, gdyż przeżył atak Voldemorta. Hogwart staje się jego prawdziwym domem. Nauka magii okazuje się rzeczą trudną, aczkolwiek w większości przypadków dość przyjemną i owocną. Jego szkolnym wrogiem staje się Draco Malfoy.

Wielokrotnie przychodziło stanąć mu oko w oko z Voldemortem, który pragnie odzyskać swoje ciało, moc i zemścić się na Harrym.

Życiorys

Harry trafił do Gryffindoru, wraz z Ronem i Hermioną. Na swoim pierwszym roku Harry stoczył i wygrał walkę z trollem górskim, został szukającym w drużynie Gryfonów jako najmłodszy od 100 lat zawodnik. Na święta dostał należącą do jego ojca pelerynę-niewidkę. Pod koniec roku odkrył tajemnicę Kamienia Filozoficznego i powstrzymał Voldemorta przed odrodzeniem.

Rok później odkrył Komnatę Tajemnic. Dowiedział się także, że jest wężousty (potrafił porozumiewać się z wężami). W ten sposób pokonał wielkiego węża Bazyliszka. Ponownie przeszkodził Voldemortowi w odrodzeniu się i uratował Ginny Weasley, która nieświadomie stała się ofiarą Czarnego Pana. Jednocześnie nieświadomie zniszczył pierwszego horkurksa Voldemorta, przebijając jego dziennik kłem Bazyliszka. Zdołał również uwolnić skrzata Zgredka spod władzy Malfoyów – dzięki podstępowi z skarpetką.

Na trzecim roku Pottera naucza Lupin, przyjaciel jego ojca – od niego Potter nauczył się m.in. zaklęcia Patronusa. Harry poznał również swojego ojca chrzestnego, Syriusza Blacka. Dowiedział się całej historii o Huncwotach (towarzyszach swojego ojca z lat szkolnych) oraz przepędził setki dementorów zaklęciem Patronusa. Uratował także hipogryfa Hardodzioba przed śmiercią. Dokonał tego wraz z Hermioną, z którą cofnął się w czasie dzięki zmieniaczowi czasu – pozwoliło to uratować „więcej niż jedno istnienie”.

Na czwartym roku w wyniku działań sługi Voldemorta Harry wystartował w Turnieju Trójmagicznym. Dzięki zaklęciu przywołującemu Accio za pomocą miotły wykradł jajo smoka, w drugim zadaniu miał wyciągnąć Rona z jeziora, udało mu się to dzięki roślinie o nazwie skrzeloziele, dostarczonej przez Zgredka (w filmie to Neville powiedział Potterowi o tej możliwości). Harry wypłynął ostatni, ale za szlachetną postawę (dopłynął pierwszy do celu, ale upewnił się, że wszystkie „ofiary” są bezpieczne, wyciągnął również siostrę rywalki, kiedy ta miała problemy w jeziorze) otrzymał dużą ilość punktów. Ostatecznie wygrał ex aequo z Cedrikiem Diggorym. Puchar turniejowy przeniósł zwycięzców na cmentarz w Little Haglenton, gdzie Voldemort się odrodził m.in. dzięki krwi Harry’ego. Cedrik zginął, a Voldemort i Harry stoczyli ze sobą pojedynek, podczas którego powstał bardzo rzadki efekt Priori Incantatem (rdzenie różdżek Pottera i Riddle'a są takie same), który spowodował pojawienie się zjaw osób zabitych przez Voldemorta. Po powrocie Harry’ego nikt poza Dumbledorem nie chciał uwierzyć w odrodzenie Voldemorta.

Piąty rok. Ministerstwo Magii, kierowane przez Korneliusza Knota, obawiającego się o swoją władzę, zaczęło mieszać się w sprawy Hogwartu, posadę nauczyciela Obrony przed czarną magią objęła Dolores Umbridge. Stała się potem dyrektorem i Wielkim Inkwizytorem Hogwartu. Podczas, gdy Umbridge uczyła tylko teorii, Harry wraz z Hermioną i Ronem tworzy Gwardię Dumbledore’a, do której należą uczniowie z różnych domów. Harry, dzięki wcześniejszym osiągnięciom (starcia z Czarnym Panem, czy poskromienie dementorów) zyskuje status nieformalnego nauczyciela całej grupy. Harry przeżywa swój pierwszy pocałunek z Cho Chang. Pod koniec dochodzi do bitwy w Departamencie Tajemnic, podczas której zginął Syriusz Black. Po niej Harry poznaje treść przepowiedni o nim i Voldemorcie, dowiaduje się, że jeden z nich musi zginąć.

W ministerstwie zmieniło się kierownictwo – nowy minister zmienił politykę, rozpoczął walkę z Voldemortem, a także nakłaniał Harry’ego, by ten udzielił ministerstwu wsparcia wizerunkowego. Na szóstym roku Harry pobierał lekcje z Dumbledorem na temat przeszłości Voldemorta, dowiedział się o horkruksach – także tego, że Dumbledore zdołał zniszczyć kolejny, Pierścień Marvolo Gaunta. Harry znalazł bardzo stary podręcznik do eliksirów niejakiego Księcia Półkrwi i odnalazł tam przekształcone przepisy na eliksiry (dzięki którym stał się najlepszy w ich przyrządzaniu) oraz formuły różnych nieznanych zaklęć np. złowrogiego Sectumsempra czy Muffliato, zaklęcie Sectumsempra użył na Draconie Malfoy, za co dostał okropny, ale zasłużony szlaban. Harry pocałował Ginny Weasley po wygranym meczu quiddicha. Od tej pory byli parą. Pod koniec szóstego roku nauki Harry’ego zginął Albus Dumbledore. Po jego śmierci Harry zerwał z Ginny, bo obawiał się, że Voldemort może ją wykorzystać. Tajemniczym Księciem Półkrwi okazał się były mistrz eliksirów w szkole – Severus Snape. To właśnie on zabił Dumbledore’a. Harry ruszył za nim w pościg, ale został szybko powstrzymany przez Snape’a – ten jednak nie pozwolił go skrzywdzić innym śmierciożercom, mówiąc im, że Potter „należy do Czarnego Pana”.

Dumbledore zapisał Potterowi w testamencie złoty znicz, który Harry złapał w pierwszym meczu, a także miecz Godryka Gryffindora – tego jednak nie dostał. Harry nie wrócił na siódmy rok do Hogwartu, ale postanowił zniszczyć wszystkie horkruksy. Towarzyszą mu Ron i Hermiona (przy czym Ron ich na pewien czas opuścił), znajdują zarówno horkruksa (Medalion Salazara Slytherina), jak i broń, dzięki któremu mogą go zniszczyć (miecz Godryka Gryffindora – znaleziony w jeziorze). Od ojca Luny poznaje historię trzech braci i Insygniów Śmierci. Cała trójka została złapana przez szmalcowników, którzy doprowadzili ich do dworu Malfoyów. Harry, dzięki kawałkowi lusterka, które przed laty dostał od Syriusza, zdołał przyzwać pomoc – był to skrzat Zgredek, który pomógł wydostać się bohaterom (a także innym więźniom – Lunie, Ollivanderowi i goblinowi Gryfkowi), ale sam zginął. Harry’emu w tym czasie udaje się rozbroić Dracona Malfoya i zyskać jego różdżkę. Od uwolnionego Ollivandera, Potter poznaje historię Czarnej Różdżki, a Gryfek za miecz Gryffindora miał im pomóc w dostaniu kolejnego horkruksa, ukrytego w banku Gringotta (Puchar Helgi Hufflepuff). Dzięki gniewowi Voldemorta, który stracił kontrolę nad kontrolowaniem własnych myśli, Potter dowiaduje się, że jeden z horkruksów jest ukryty w Hogwarcie, do którego się udaje. Przez to rozpoczęła się bitwa o Hogwart, Harry’emu udaje się znaleźć jeszcze jednego horkruksa (Diadem Roweny Ravenclaw) – pomogła mu w tym Luna i duch Ravenclawu, Helena Ravenclaw. Dzięki wspomnieniom umierającego Snape’a zyskuje pewność o tym, że stał się horkruksem Czarnego Pana, dowiaduje się też, że Severus nie był zdrajcą, cały czas sprawował opiekę nad Potterem i to on dostarczył im miecz Gryffindora. Chcąc zniszczyć horkruksa w sobie, udaje się na pewną śmierć – w drodze towarzyszą mu zjawy rodziców, Syriusza i Lupina. Ci powstali dzięki mocy jednego z insygniów śmierci, a jednocześnie wcześniej zniszczonego horkruksa – Kamienia Wskrzeszenia w pierścieniu Gaunta.

Chwilowa Śmierć

Ten okazał się być ukryty w podarowanym Harry’emu złotym zniczu. Voldemort niszczy część swojej duszy w Harrym, sam Harry jednak przeżył, a gdy Neville zabija Nagini, wszystkie horkruksy zostają zniszczone. Czarna Różdżka używana przez Voldemorta nie mogła walczyć z Potterem – ten, pokonując Dracona Malfoya, stał się jej prawowitym właścicielem (Draco, rozbrajając Dumbledore’a przed jego śmiercią, był nieświadomym właścicielem Czarnej Różdżki). Dzięki temu Harry stał się właścicielem trzech Insygniów Śmierci. Harry ostatecznie unicestwił swojego wroga.

W epilogu ostatniej, 7 części dowiadujemy się, że Harry ożenił się z Ginny Weasley i mają trójkę dzieci: synów Jamesa Syriusza, Albusa Severusa i córkę Lily Lunę.

Harry zostaje aurorem i pracuje dla Ministerstwa Magii, a później staje się szefem Biura Aurorów. Zatrzymał motocykl Syriusza, który Artur Weasley naprawił dla niego. Nie mógł już porozumiewać się z wężami od czasu, gdy cząstka Voldemorta, która była w nim, zginęła.

Dean Thomas

Dean Thomas (ur. 1980) – uczeń Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Został przydzielony do Gryffindoru. Jego dom znajdował się w Londynie. Jego matka była mugolką, a ojciec (czarodziej) odszedł, gdy Dean był bardzo mały. Potem był wychowywany przez mugolskiego ojczyma. Miał liczne rodzeństwo. Wychowując się w mugolskiej rodzinie został wielkim fanem piłki nożnej a szczególnie angielskiego klubu West Ham United. Był najlepszym przyjacielem Seamusa Finnigana. Był ścigającym w domowej drużynie quidditcha. Uczestniczył w spotkaniach Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczał do Hogwartu w latach 1991-98.

Pod koniec 5. roku był związany uczuciowo z Ginny Weasley, za co brat Ginny, Ron darzył go niechęcią. Ginny rozstała się z nim w maju 1997 r. Gdy przeczytał opublikowany w Żonglerze wywiad z Harrym, zaczął go podziwiać. Później oficjalnie mówił, iż twierdzi, że Potter jest wybrańcem.

W VII tomie uciekł przed śmierciożercami wraz z ojcem Nimfadory, Tedem Tonksem. Potem spotkał Dirka wraz z Gryfkiem i innym goblinem. Został złapany przez szmalcowników wraz Harrym, Ronem, Hermioną oraz Gryfkiem i uwięziony w piwnicy rezydencji Malfoyów. W ucieczce pomógł uwięzionym skrzat domowy, Zgredek, który teleportował ich do Muszelki, domu Fleur i Billa Weasleyów. W czasie pobytu w tym miejscu zaprzyjaźnił się z Luną Lovegood. Potem uczestniczył w Bitwie o Hogwart, gdzie walczy z Antoninem Dołohowem.

Romilda Vane

Romilda Vane (ur. w 1982 r.) – uczennica Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Została przydzielona do Gryffindoru. Miała ciemne oczy i długie, ciemne włosy. Uczęszczała do Hogwartu w latach 1993-2000.

W VI tomie Romilda zakochała się w Harrym. Przed Bożym Narodzeniem dała Harry’emu czekoladowe kociołki z eliksirem miłosnym. Gdy Potter szukał mapy, jego kolega Ron Weasley zjadł kociołki i Harry musiał pójść z nim do profesora Slughorna po antidotum, ponieważ Ron, który chodził w tym czasie z Lavender Brown, zakochał się w Romildzie.

W filmach jest ona na tym samym roku co Harry i w żadnym z filmów nie odzywa się ani słowem. W ostatnim filmie dołącza do Gwardii Dumbledore’a i bierze udział w Bitwie o Hogwart.

Fred i George Weasleyowie

Fred i George Weasleyowie (ur. 1 kwietnia 1978, Fred zm. 2 maja 1998) – bracia bliźniacy, tak jak reszta rodziny, mają rude włosy, są też piegowaci i barczyści. Synowie Molly i Artura Weasleyów, bracia Rona, Percy’ego, Charliego, Billa i Ginny Weasley. Najwięksi (po Huncwotach) dowcipnisie w Hogwarcie, poznali wszystkie zakamarki zamku i tajne przejścia. Pod względem zainteresowań nie pasowali do swojej rodziny, która uważała, że nie dojdą oni do niczego w życiu.

W piątej części (kiedy mieli 17 lat), mając dość surowych rządów profesor Umbridge, opuścili Hogwart na miotłach i zajęli się prowadzeniem własnego sklepu z magicznymi przedmiotami, wymyślanymi przez nich (np. gigantojęzyczne toffi, kanarkowe kremówki, bezgłowe kapelusze i inne). Sklep znajdował się na ulicy Pokątnej 93; nosił nazwę Magiczne Dowcipy Weasleyów. Wykupili ten lokal za pieniądze, które dostali od Harry’ego Pottera (jego nagroda w Turnieju Trójmagicznym 1000 galeonów). Już w Hogwarcie wymyślali i sprzedawali Bombonierki Lesera (ang. Skiving Snackboxes), dzięki którym można się było zwolnić z lekcji. W ich sklepie można było kupić wszystko: od Jadalnych Mrocznych Znaków i puszków pigmejskich (miniaturowych pufków), po Q-Py Blok (czekoladę wywołującą zatwardzenie).

Mimo tego, że często płatali figle, wszyscy ich lubili. W Hogwarcie doczekali się nawet swojego „pomnika”, którym stał się kawałek wyczarowanego przez nich bagna. Grali jako pałkarze w drużynie Quidditcha. Ich interes bardzo dobrze rozkwitał, ale w 6. części Harry’ego Pottera dowiadujemy się, że rzecz z ich sklepu (Proszek Natychmiastowej Ciemności) udaremniła złapanie śmierciożerców przez Ginny, Rona i ich kolegów.

W 7. tomie George, podczas transportowania Harry’ego z domu Dursleyów, traci ucho (przypadkowo) odcięte przez Snape’a zaklęciem Sectumsempra[6], natomiast Fred Weasley zostaje uśmiercony przez śmierciożercę Rookwooda podczas bitwy o Hogwart.

W czacie przeprowadzonym z J.K. Rowling po premierze ostatniej części można było dowiedzieć się, że George ma syna, któremu dał na imię Fred na cześć zmarłego brata. Nadal prowadzi swój sklep z Magicznymi Dowcipami, w czym pomaga mu Ron. Rowling ujawniła, że żoną George’a została Angelina i oprócz syna Freda mieli też córkę Roxanne[5]. George po śmierci Freda już nigdy nie zdołał wyczarować Patronusa, gdyż jego najszczęśliwsze wspomnienia dotyczyły brata bliźniaka.

Ginny Weasley

Ginevra „Ginny” Molly Weasley (ur. 11 sierpnia 1981) – fikcyjna postać z książek o Harrym Potterze.

Jest najmłodszym dzieckiem Artura i Molly Weasley. Ma długie, płomiennorude włosy. Swoje brązowe oczy odziedziczyła po matce. Jak mawiają jej bracia, bliźniacy Fred i George, jest bardzo utalentowaną czarownicą i mimo swojego niepozornego wyglądu, obdarzona jest dużą mocą. Ginny wyspecjalizowała się w rzucaniu upiorogacków. Jest pierwszą od wielu pokoleń dziewczyną, która urodziła się w rodzie Weasleyów. Kocha się w Harrym. Była w Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczała do Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart od 1992 do 1999 roku.

Harry Potter i Kamień Filozoficzny

W pierwszej książce z serii Harry Potter Ginny, młodsza siostra najlepszego przyjaciela głównego bohatera, Rona ukazuje się na początku książki, gdy razem z mamą odprowadza braci na pociąg do Hogwartu. Przy wejściu na peron 9 i 3/4 spotyka Harry’ego choć na początku o tym nie wie. Gdy się już o tym dowiedziała, chce wejść do pociągu, by mu się przyjrzeć, lecz jej entuzjazm zostaje przygaszony przez matkę, która nie pozwala jej tego zrobić. Ginny wspomniana jest również na końcu książki, gdy po pojawieniu się na peronie 9 i 3/4 Harry’ego i Rona bardzo się ekscytuje, że zobaczyła sławnego Pottera.

Harry Potter i Komnata Tajemnic

Za każdym razem, gdy widzi Harry’ego, jest zdenerwowana i najczęściej się nie odzywa. Ginny w księgarni na Pokątnej staje w obronie Harry’ego, który kłóci się z Draconem Malfoyem. Po raz pierwszy wyrusza do Hogwartu i zostaje przyjęta do Gryffindoru. Znajduje dziennik Toma Riddle’a, jednak nie wie, że to dziennik Voldemorta i przez to zostaje opętana. Z tego powodu napuszcza bazyliszka na mugolaków i wypisuje krwią groźnie brzmiące napisy na ścianie Hogwartu. Moc dziennika tak ją przeraziła, że chciała się go pozbyć w toalecie, lecz znalazł go Harry. Niedługo potem Ginny sądząc, że Riddle opowie Harry’emu jej sekrety, postanawia wykraść dziennik z dormitorium. Kiedy go znajduje, Tom każe jej przyjść do Komnaty Tajemnic. Tom chce ją tam zabić, aby się odrodzić. Na ratunek Ginny wyruszają Harry i Ron. Gdy Harry zauważa Ginny, ta wygląda jakby umarła. Harry pokonuje Toma i bazyliszka, a po wszystkim budzi się cała i zdrowa Ginny. Razem z Harrym wraca do wyjścia, na końcu Komnaty spotykają Rona i Gilderoya Lockharta. Dzięki feniksowi dyrektora, Fawkesowi opuszczają Komnatę Tajemnic.

Harry Potter i Czara Ognia

W tej części Ginny zaprzyjaźniła się z Hermioną, gdyż dzieliła z nią pokój w Norze. Idzie na Bal Bożonarodzeniowy z Nevillem, który ją zaprosił, jednak jest zmartwiona, gdyż okazuje się, że mogła na ten bal wybrać się z Harrym. Na balu poznaje Michaela, który później zostaje jej chłopakiem.

Harry Potter i Zakon Feniksa

Ginevra spędza wakacje w Kwaterze Głównej Zakonu Feniksa. Przestaje się wstydzić obecności Harry’ego. Zapoznaje go oraz Neville’a z Luną Lovegood, swoją przyjaciółką. Ginny zostaje członkinią Gwardii Dumbledore’a i wymyśla jej nazwę. Jest też zazdrosna o Cho Chang mimo tego, że spotyka się z Michaelem Cornerem. Przez pewien czas gra na pozycji szukającego w drużynie Gryfonów, gdyż Harry dostał dożywotni zakaz gry wydany przez nauczycielkę obrony przed czarną magią, Dolores Umbridge. Ginny jako pierwsza z Gwardii Dumbledore’a nauczyła się zaklęcia Expecto Patronum. Ginny wraz z Harrym, Hermioną, Ronem, Luną i Nevillem wyrusza do Departamentu Tajemnic, aby walczyć ze śmierciożercami.

Harry Potter i Książę Półkrwi

Podczas gdy Harry spędza wakacje w Norze zaprzyjaźnia się z Ginny. Pierwszego września w pociągu dziewczyna potraktowała Zachariasza Smitha upiorogackiem. Dostrzegł to nowy nauczyciel eliksirów, Horacy Slughorn i zaprosił ją do Klubu Ślimaka. Na początku roku szkolnego Ginny dołączyła do drużyny quidditcha jako ścigająca. W kwietniu zerwała z Deanem Thomasem, z czego Harry bardzo się cieszy. Po wygranym meczu quidditcha, na którym Ginny grała jako szukająca gdyż Harry miał szlaban u Snape’a w euforii zwycięstwa stają się parą.

W czerwcu śmierciożercy z pomocą Dracona dostali się do szkoły. W tym samym czasie Dumbledore i Harry udali się na poszukiwanie horkruksa Voldemorta. W pobliżu Wieży Astronomicznej członkowie Zakonu dopadli śmierciożerców i zaczęła się walka. W trakcie tej potyczki, Ginny była atakowana za pomocą zaklęcia Cruciatus przez Amycusa Carrowa, ale dzięki eliksirowi szczęścia, który wypiła, śmierciożerca nie był w stanie jej trafić.

Ginny zdawała SUM-y. Wzięła też udział w pogrzebie Dumbledore’a. Po pogrzebie Harry zerwał z Ginny, gdyż bał się, że Voldemort dowie się, co ich łączy i będzie chciał ją wykorzystać, by go dopaść. Zaakceptowała jego decyzję.

Harry Potter i Insygnia Śmierci

Pierwszego września Ginny wróciła do Hogwartu. Wtedy Voldemort ostatecznie przejął Ministerstwo i uczynił Piusa Thicknesse'a Ministrem Magii. Ginny, Neville i Luna reaktywowali GD. Razem z Luną i Nevillem została złapana na próbie wykradzenia miecza Gryffindora z gabinetu Snape’a. Za karę Snape kazał im iść nocą z Hagridem do Zakazanego Lasu i zakazał im odwiedzania Hogsmeade. Gdy nadeszły ferie Wielkanocne, Ginny wróciła do Nory. Później Weasleyowie zostali zmuszeni do ukrywania się u ciotki Muriel.

Gdy Harry wrócił do Hogwartu w poszukiwaniu horkruksów, Ginny przybyła do Hogwartu i brała udział w bitwie przeciw śmierciożercom.

Percy Weasley

Percy Ignatius Weasley (ur. 22 sierpnia 1976) – trzeci syn Molly Weasley i Artura Weasleya oraz brat Ginny, Charliego, Billa, Freda, George’a i Rona Weasleyów. Nie był za bardzo lubiany w szkole przez uczniów, ale był ulubieńcem nauczycieli. Na piątym roku został mianowany przez dyrektora Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart Albusa Dumbledore’a prefektem Gryffindoru. W drugiej oraz trzeciej części przygód miał o rok młodszą od siebie dziewczynę Penelopę Clearwater, z którą potajemnie się spotykał.

Po ukończeniu szkoły dostał posadę asystenta szefa Departamentu Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów, a potem zastępował Barty’ego Croucha na tym stanowisku. W 5. tomie został młodszym Podsekretarzem Ministra Magii, Korneliusza Knota. Z powodu tego stanowiska odwrócił się od swojej rodziny. Barty Crouch, jego pierwszy szef mówił do niego „Weatherby”.

W siódmym tomie podczas bitwy o Hogwart godzi się ze swoją rodziną. Podczas walki widzi śmierć swojego brata Freda. Prawdopodobnie pomścił jego śmierć, zabijając Augustusa Rookwooda. Poślubia kobietę o imieniu Audrey i ma z nią dwójkę dzieci: Molly i Lucy[5].

Ron Weasley

Ron Weasley, właśc. Ronald Bilius Weasley (ur. 1 marca 1980) – postać fikcyjna występująca w serii książek o Harrym Potterze autorstwa angielskiej pisarki Joanne K. Rowling.

Jest on najmłodszym synem Molly i Artura Weasleya. Swoje drugie imię ma po wujku Biliusie.

Ron używał różdżki swojego brata Charliego do momentu, gdy została złamana w 1992. Odtąd miał 14 calową, z wierzby, z włosem z ogona jednorożca. Ta różdżka została odebrana mu przez Fenrira Greybacka w 1998, a on zaczął używać odebranej Peterowi Pettigrew po jego śmierci – dziewięć i ćwierć cala, kasztan, serce smoka.

Do 1995 miotłą Rona była Spadająca Gwiazda, gdy wymienił ją na Zmiatacza nr 11.

Z powodu sukcesów swojego starszego rodzeństwa, Ron czuł, że musi żyć zgodnie z oczekiwaniami swojej rodziny. Gdy dorósł, wybrał się razem z Harrym i Hermioną na poszukiwanie horkruksów Lorda Voldemorta.

Ron ożenił się z Hermioną Granger i miał dwójkę dzieci – Rose i Hugona. Po opuszczeniu Hogwartu Ron rozpoczął pracę w Magicznych Dowcipach Weasleyów.

Harry Potter i Kamień Filozoficzny

Ron rozpoczął naukę w Hogwarcie w 1991 roku w wieku 11 lat. Został przydzielony do Gryffindoru tak jak wszyscy członkowie jego rodziny.

Ron szybko zaprzyjaźnił się z Harrym Potterem w trakcie pierwszej podróży Ekspresem Hogwart. Harry okazał mu wielką hojność, kupując i dzieląc się z nim słodyczami. Ten akt zapoczątkował długą przyjaźń.

Harry i Ron pierwszy raz spotkali Hermionę w Ekspresie Hogwart, ale nie polubili jej. Jednak podczas uczty w Halloween, chłopcy uratowali Hermionę przed trollem w łazience dziewcząt i od tego momentu cała trójka zaprzyjaźniła się.

Swoje umiejętności w grze w szachy czarodziejów Ron zawdzięcza staremu i zniszczonemu zestawowi figur, które otrzymał od dziadka. Te zdolności uratowały życie trójce bohaterów, gdy musieli oni wygrać partię gigantycznych szachów, aby odblokować sobie drogę do Kamienia Filozoficznego. Podczas tej partii Ron (który grał jako skoczek) pozwolił się zbić, aby umożliwić Harry’emu zamatowanie króla. Za to poświęcenie dyrektor Hogwartu Albus Dumbledore nagrodził Rona 50 punktami, oraz specjalną nagrodą za zasługi dla szkoły.

Harry Potter i Komnata Tajemnic

W lecie 1992 roku, Ron i jego bracia bliźniacy, próbując uwolnić Harry’ego z Privet Drive 4, polecieli Latającym Fordem Anglią do mugolskiego miasteczka Little Whinging i wyrwali kraty (przy pomocy samochodu) z okna w pokoju Harry’ego. W dniu rozpoczęcia roku szkolnego, Ron i Harry spóźnili się na Ekspres Hogwart, ponieważ skrzat domowy Zgredek zamknął przed nimi przejście na peron 9 i ¾, aby powstrzymać Harry’ego przed powrotem do szkoły. Pod koniec lotu samochód popsuł się, przez co rozbili się o Bijącą Wierzbę. Rozwścieczone drzewo próbowało ich zabić. Samochód katapultował ich ze swojego wnętrza, po czym odjechał w kierunku Zakazanego Lasu, gdzie znajduje się do dzisiaj.

W wypadku tym różdżka Rona została złamana. Przez cały rok miał z tego powodu problemy w szkole. Podczas wydarzeń związanych z ponownym otwarciem Komnaty Tajemnic, profesor Gilderoy Lockhart próbował rzucić Zaklęcie Zapomnienia na Harry’ego i Rona przy użyciu złamanej różdżki Weasleya. Zaklęcie ugodziło w Lockharta i spowodowało u niego całkowitą amnezję.

W tym samym roku, Ron, Harry i Hermiona uwarzyli eliksir wielosokowy, który wykorzystali, aby dowiedzieć się więcej o atakach bazyliszka na uczniów szkoły. Ron zamienił się w Vincenta Crabbe’a, a Harry – Gregory’ego Goyle’a. Ron był niezwykle odważny w trakcie poszukiwań sprawcy ataków. Pomimo ogromnego strachu przed pająkami, poszedł do legowiska Aragoga, przywódcy akromantul w Zakazanym Lesie.

Ron został nagrodzony Specjalną Nagrodą Za Zasługi Dla Szkoły i zdobył 200 punktów dla swojego domu za pomoc w ponownym zamknięciu Komnaty Tajemnic.

Harry Potter i więzień Azkabanu

Ron Weasley stanął w obliczu bolesnego faktu, gdy odkrył, że jego szczur Parszywek, był tak naprawdę animagiem, Peterem Pettigrew, który 12 lat wcześniej upozorował własną śmierć. W rzeczywistości najtrudniejsze było dla Rona zniesienie, że jego kompan, który przez lata spał w jego łóżku, to śmierciożerca. Szczególnie, iż wcześniej Weasley oskarżał Hermionę o dopuszczenie do zjedzenia Parszywka przez jej kota Krzywołapa. Gdy Ron odkrył, że jego szczur zniknął, zostawiając na pościeli ślady krwi i trzy włosy koloru imbirowego, przestał się odzywać do Hermiony. Później pogodzili się i wspólnie zaczęli szukać sposobu na obronę hipogryfa Hardodzioba, oskarżonego o atak na Draco Malfoya podczas lekcji Opieki nad Magicznymi Stworzeniami. Jednak ich wysiłki na nic się nie zdały, gdyż Hardodziób został skazany na śmierć. Gdy trójka przyjaciół pocieszała Hagrida w związku ze zbliżającym się wykonaniem wyroku, Hermiona znalazła Parszywka ukrywającego się w dzbanku w chatce gajowego.

Gdy przyjaciele wyszli od Hagrida i udali się w kierunku szkoły, Parszywek zaczął się wyrywać, ugryzł Rona i próbował uciec. Szczur był w rzeczywistości ścigany przez Syriusza Blacka, który pod postacią wielkiego, czarnego psa, rzucił się na Rona z Parszywkiem i wciągnął ich w ukryty tunel, do którego wejście znajdowało się u podnóża Wierzby Bijącej. Podczas wciągania siłą do tunelu Weasley złamał nogę.

Harry i Hermiona, a potem także Remus Lupin i Severus Snape, udali się tunelem do Wrzeszczącej Chaty. Tam została ujawniona prawda Peterze Pettigrew, który zdradził Lily i Jamesa Potterów. Informacja ta zszokowała Rona.

Weasley wyzdrowiał w skrzydle szpitalnym w Hogwarcie i dostał od Syriusza sowę jako wynagrodzenie za stratę Parszywka. Ginny nazwała ją Świstoświnką.

Wcześniej w tym samym roku, nocą, Ron spotkał Syriusza, który, według niego, stał nad jego łóżkiem z nożem w ręce. Dzięki temu zdarzeniu Weasley ściągnął na siebie uwagę wielu uczniów i każdemu z wielką ochotą opowiadał wydarzenia owej nocy.

Harry Potter i Czara Ognia

W lecie 1994 Ron zaprosił Harry’ego i Hermionę na Mistrzostwa Świata w Quidditchu. Weasleyowie dostali bilety w zmian za pomoc Ludonowi Bagmanowi w problemach rodzinnych. Ron był zachwycony swoim ulubionym graczem, Wiktorem Krumem – szukającym narodowej drużyny Bułgarii. Podczas meczu Weasley chciał odwdzięczyć się Harry’emu za jego hojność, którą okazał w stosunku do Rona przez lata, dając mu złoto leprokonusów rozdane przez maskotki drużyny Irlandii. Jednak Ron nie wiedział, iż pieniądze te są bezużyteczne, gdyż znikają po jakimś czasie.

Ron był wstrząśnięty, gdy dowiedział się, że Krum i inni uczniowie z Instytutu Durmstrang pojawią się w szkole, aby uczestniczyć w Turnieju Trójmagicznym. Chciał wziąć udział w zawodach pomimo ograniczeń wiekowych, gdyż perspektywa sławy i nagroda w wysokości 1000 galeonów była dla niego bardzo atrakcyjna. Gdy Harry został wyznaczony do udziału w turnieju, Ron był wyjątkowo zazdrosny i zerwał z nim przyjaźń. Pogodzili się po pierwszym zadaniu, gdy Ron uświadomił sobie, że Harry nigdy nie wystawiłby się na takie niebezpieczeństwo jak udział w Turnieju Trójmagicznym.

Ron był zdziwiony różnicami w dojrzałości chłopców i dziewczyn w jego wieku. Gdy tuż przed feriami świątecznymi miał odbyć się Bal Bożonarodzeniowy, Harry i Ron uświadomili sobie, że odkładali zaproszenie na bal jakiejś dziewczyny do ostatniej chwili i większość jest już zajęta. Weasley obraził Hermionę, mówiąc, że pewnie jeszcze nikt jej nie zaprosił i że mogłaby iść z nim. Później oczarowany wdziękiem Fleur Delacour, reprezentantki Akademii Beauxbatons w Turnieju Trójmagicznym, zaprosił ją na bal, jednak uciekł zawstydzony zanim usłyszał odpowiedź. Harry’emu udało się umówić ich z bliźniaczkami Patil – Parvati i Padmą. ,,Tradycyjne” szaty Rona, które założył na bal były tak staromodne i brzydkie, że Padma wstydziła się za niego. Na zabawie Ron, strasznie zazdrosny, odkrył, że Hermiona została zaproszona przez jego idola Kruma.

Ron musiał zrozumieć, że są ważniejsze rzeczy od jego sukcesów z dziewczynami, gdy Cedrik Diggory został zamordowany podczas trzeciego zadania Turnieju Trójmagicznego. Weasley był jedną z czterech osób, którym Harry opowiedział o szczegółach morderstwa.

Harry Potter i Zakon Feniksa

Wraz z powrotem Voldemorta, reaktywowano Zakon Feniksa. Ron nie mógł zostać jego członkiem, gdyż był na to jeszcze za młody. Do organizacji tej należała cała jego rodzina. Wszyscy, włączając samego zainteresowanego, byli wielce zaskoczeni gdy Ron został prefektem.

W Hogwarcie nową nauczycielką obrony przed czarną magią została sekretarz Ministra Magii Dolores Umbridge. Na lekcjach nie uczyła ona dzieci niczego, tylko zmuszała do czytania w kompletnej ciszy podręcznika przygotowanego przez ministerstwo. Z tego powodu Ron i Hermiona namówili Harry’ego, aby zaczęli uczyć swoich przyjaciół praktycznej obrony.

W tym samym roku Ron starał się o pozycję obrońcy w drużynie Gryffindoru, która została zwolniona przez Olivera Wooda, gdyż ten ukończył już szkołę. Ronowi udało się wejść do drużyny i pokazać swoje umiejętności w dziedzinie, której nigdy wcześniej nie praktykował. Draco Malfoy grał Ronowi na nerwach, gdyż nauczył cały dom Slytherinu piosenki „Weasley jest naszym królem”. Śpiewali ją oni podczas każdego meczu Gryffindoru. Ku ich rozczarowaniu Ronowi udawało się zablokować prawie każdy strzał podczas ostatniego meczu.

Później tego roku Harry miał sen, w którym Artur Weasley został zaatakowany przez Nagini w Departamencie Tajemnic. Wizja ta okazała się być prawdziwa. Dlatego też gdy Harry śnił o tym, że Syriusz Black jest torturowany przez Lorda Voldemorta, Ron, Harry, Hermiona, Ginny, Luna Lovegood i Neville Longbottom udali się do Ministerstwa Magii, aby go uratować. Jednakże ta wizja okazała się być przynętą zastawioną na Harry’ego, aby ściągnąć go do Departamentu Tajemnic, gdyż tylko on mógł dotknąć przepowiedni dotyczącej jego i Voldemorta. Podczas walki, która wynikła między Gwardią Dumbledore’a a Śmierciożercami dowodzonymi przez Lucjusza Malfoya, Ron został ugodzony zaklęciem, które sprawiło, iż cały czas się śmiał. Dlatego też Ron uznał basen wypełniony mózgami za tak śmieszny, że przywołał je do siebie zaklęciem. Mózgi, ożywione i przypominające meduzy, zaatakowały go, jednak udało mu się wyjść z tego bez szwanku.

Harry Potter i Książę Półkrwi

W lecie Ron dowiedział się, że dostał siedem SUM-ów, oblewając jedynie wróżbiarstwo i Historię magii, ale nie przejął się tym , gdyż nie miał zamiaru kontynuować nauki tych przedmiotów.

W tym roku, ukochana siostra Rona Ginny zaczęła spotykać się z chłopcami. Po treningu quidditcha natknął się on na Ginny całującą się z Deanem Thomasem. Ron zbeształ wtedy swoją siostrę za dokonywanie niemądrych wyborów. Ginny odpowiedziała, że Ron kompletnie nie ma doświadczenia z dziewczynami. Ta kłótnia tak go zdenerwowała, że przestał sobie radzić w quidditchu i chciał nawet odejść z drużyny. Wraz ze zbliżaniem się meczu ze Slytherinem, Ron był coraz bardziej zdenerwowany. Przed meczem Harry udał, że wlewa mu do dyniowego soku Felix Felicis. Zrobił to w taki sposób, żeby Hermiona zauważyła co robi i mogła sprzeciwić się oszukiwaniu. Ron nabrał dzięki temu pewności siebie i zagrał świetnie. Po meczu, gdy Harry przyznał się, że to była tylko sztuczka, Ron oskarżył Hermionę o brak wiary w jego umiejętności.

Niedługo później Ron zaczął umawiać się z Lavender Brown. Hermiona była tak zdenerwowana, że rzuciła na Rona zaklęcie Avis, a potem umówiła się na randkę z Cormakiem McLaggenem tylko, aby odegrać się na Weasleym. Następnie Ron zaczął unikać Lavender i ich związek rozpadł się.

Dwukrotnie w 1996 Ron był otruty. Najpierw zjadł czekoladkę z prezentu przysłanego Harry’emu przez Romildę Vane, która była nasycona eliksirem miłosnym. Pod jego wpływem Ron wariował z potrzeby przebywania z Romildą. Gdy został zabrany do gabinetu profesora Slughorna po antidotum, prawie zginął, wypijając miód pitny przeznaczony dla Dumbledore’a. Harry’emu udało się go jednak uratować przy użyciu bezoaru. Po tym fakcie Ron i Hermiona pogodzili się.

Harry Potter i Insygnia Śmierci

Po zabiciu Albusa Dumbledore’a przez Severusa Snape’a w 1997, Ron opuścił Hogwart, aby towarzyszyć Harry’emu i Hermionie w poszukiwaniu horkruksów Lorda Voldemorta. Trójka bohaterów udała się w podróż zaraz po ślubie i weselu Billa Weasley z Fleur Delacour, które zostało przerwane przez wiadomość o upadku Ministerstwa Magii.

Udało im się odzyskać medalion Salazara Slytherina będący w posiadaniu Dolores Umbridge, lecz następnie przez kilka kolejnych tygodni nie poczynili żadnych postępów. Obecność medalionu powodowała napiętą atmosferę. Ron zaczął czuć złość i pewnego razu wydarł się na swoich przyjaciół, a wieczorem, po kłótni z Harrym o miejsce, gdzie znajduje się Miecz Gryffindora, Ron opuścił obóz. Gdy znalazł się poza oddziaływaniem horkruksa zrozumiał jak źle postąpił, jednak z powodu czarów ochronnych nałożonych przez Hermionę nie mógł trafić z powrotem. Kilkakrotnie próbował aportować się w różne miejsca, gdzie miał nadzieję ich znaleźć, ale bez skutku. Ostatecznie zaczął otrzymywać sygnały z wygaszacza , które pokazywały mu drogę do przyjaciół.

Ron udał się do Lasu Deana, gdzie pojawił się w porę, aby uratować Harry’ego, który chciał wyciągnąć Miecz Gryffindora, od utonięcia w zamarzniętym jeziorze. Gdy Ron chciał użyć miecza, aby zniszczyć medalion pojawiło się widmo, które zaczęło mówić o największych obawach Weasleya. Mimo to udało mu się unieszkodliwić horkruks.

Gdy grupa została złapana przez Szmalcowników na czele z Fenrirem Greybackiem i zabrana do Dworu Malfoyów, Ron chciał, aby Bellatriks Lestrange przesłuchiwała jego zamiast Hermiony, jednak został on wysłany do lochów razem z Harrym, Deanem Thomasem, Luną i Ollivanderem. W tym czasie Hermiona była torturowana, co doprowadziło Rona do płaczu. Gdy Ron i Harry uwolnili się z lochów z pomocą Zgredka, Weasley rozbroił Bellatriks i uratował Hermionę przed spadającym żyrandolem, a potem aportował ich do Muszelki.

Tam trójka bohaterów zaczęła planować włamanie do Banku Gringotta, aby wykraść horkruks z krypty Lestrange’ów. Gryfek zgodził się im pomóc w zamian za Miecz Gryffindora. Hermiona weszła do budynku przebrana za Bellatriks Lestrange, Ron jako czarodziej z zagranicy Dragomir Despard, a Harry z Gryfkiem pod peleryną-niewidką. Pomimo że zostali zdradzeni przez goblina, udało im się zdobyć czarę Helgi Hufflepuff i uciec z banku na smoku. Następnie trójka bohaterów udała się do Hogwartu w poszukiwaniu kolejnego horkruksa.

Podczas gdy Harry szukał diademu Roweny Ravenclaw, Ron i Hermiona udali się do Komnaty Tajemnic po kieł bazyliszka. Ronowi udało się otworzyć komnatę, naśladując mowę wężów, którą kiedyś posłużył się Harry. Hermiona zniszczyła czarkę używając znalezionego kła, a następnie dołączyli do Harry’ego. Kiedy Ron wyraził chęć ewakuowania skrzatów z kuchni Hogwartu, Hermiona, która zawsze przejmowała się złym traktowaniem tych istot przez czarodziejów, z radości pocałowała Rona. Ich pocałunek przerwał Harry, przypominając im, że trwa wojna.

Trójka bohaterów udała się do Pokoju Życzeń, aby znaleźć diadem Roweny, gdzie natknęła się na Malfoya, Crabbe’a i Goyle’a. Kiedy Crabbe rzucił klątwę, trójka uciekła na miotłach, przy okazji ratując Draco i Goyle’a. Później trio było świadkiem śmierci Freda, a Ron chciał się zemścić. Hermiona uspokoiła go, przypominając mu, że będą jeszcze musieli walczyć w drodze do Nagini – ostatniego horkruksa. Ron, Harry i Hermiona udali się do Wrzeszczącej Chaty, gdzie widzieli, jak Nagini z rozkazu Voldemorta zabija Snape’a.

Podczas przerwy w bitwie, Ron poszedł do Wielkiej Sali, gdzie Bill uspokajał go po śmierci brata. Harry wykorzystał ich nieuwagę i wymknął się do Voldemorta. Po rzekomej śmierci Harry’ego, nastąpiło wznowienie walk, a Ron razem z Nevillem pokonali Fenrira Greybacka. Ron był świadkiem jak Harry zabija Voldemorta i przetrwał całą bitwę bez większych obrażeń.

Późniejsze życie

Ron nigdy nie ukończył siódmego roku nauki w Hogwarcie i otrzymał posadę w sklepie swojego brata George’a na ulicy Pokątnej. Później razem z Harrym dostał on pracę w Ministerstwie Magii jako auror. Ich zaangażowanie zrewolucjonizowało ten departament i, razem z Hermioną, pomogli oni stworzyć dla czarodziejów nowy świat.

Pomiędzy latami 1998-2006 Ron poślubił Hermionę i urodziła im się dwójka dzieci – Rose i Hugo. Ron został też ojcem chrzestnym starszego syna Harry’ego i Ginny – Jamesa. Cała trójka bohaterów miała swoje karty w czekoladowych żabach, co szczególnie ucieszyło Rona. W sierpniu 2017 Ron uzyskał mugolskie prawo jazdy, być może dlatego, że tak jak jego ojciec interesował się mugoloznawstwem. Ron przyznał się także, iż użył zaklęcia Confundus na instruktorze jazdy, gdyż zapomniał o używaniu lusterek podczas jazdy.